Miasto Konin

Przed rozbiorami Konin był miastem królewskim. W wyniku drugiego zaboru znalazł się w zaborze pruskim, następnie jako miasto narodowe w Księstwie Warszawskim /departament kaliski/. Od 1815 r. Konin ze statusem miasta rządowego wchodził w skład Królestwa Polskiego /w latach 1815-1837 województwo kaliskie, w latach 1837-1844 gubernia kaliska, 1844-1866 gubernia warszawska, 1867-1914 ponownie gubernia kaliska/. W okresie I i II wojny światowej miasto znalazło się pod okupacją niemiecką. W latach 1918-39 oraz 1945-1950 Konin leżał w granicach terytorialnych państwowości polskiej /w okresie II Rzeczpospolitej do 1938 r. województwo łódzkie, a następnie także po zakończeniu II wojny województwo poznańskie/. Od XIV w. miasto Konin było siedzibą powiatu /w latach 1816-1837 ponadto siedzibą obwodu/. Nazwa oraz kompetencje urzędu miejskiego w Koninie ulegały wielokrotnie zmianom np. w okresie 1795-1950 były to Polizei-Magistrat zu Konin, Urząd Municypalny Miasta Konina, Magistrat Miasta Konina, Magistrat Uezdnego Goroda Konina, Zarząd Miejski w Koninie, Stadverwaltug Konin itp. Wynikało to przeważnie z kolejnych zmian przynależności państwowej, zmian ustrojowych i organizacyjnych. W zależności od okresu historycznego władze miejskie były jednostkami administracji państwowej lub samorządowej. Aż do 1950 r. na czele urzędu zarządzającego miastem stał burmistrz, mianowany w czasach silniejszych presji zaborców, wybierany w czasach niepodległości i większych swobód politycznych. Podobnie było z udziałem czynnika społecznego we władzach miejskich. Organem uchwałodawczym pozostawała rada miejska, natomiast organem zarządzającym i wykonawczym w zależności od obowiązującej nazwy urząd municypalny, magistrat lub zarząd miejski. Od 1795 do 1806 językiem urzędowym był niemiecki. W latach 1807-1866 językiem urzędowym pozostawał język polski. W 1866 wprowadzono język rosyjski. W okresie pierwszej wojny światowej posługiwano się językiem polskim i niemieckim jednocześnie. W latach funkcjonowania państwowości polskiej tj. w okresie istnienia II Rzeczpospolitej i w latach 1945-1950 językiem urzędowym obowiązującym w kancelarii miejskiej był oczywiście polski, natomiast w okresie okupacji hitlerowskiej język niemiecki.