Lejeune, Léo

Léo Lejeune gaf zich bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog op 18-jarige leeftijd op als oorlogsvrijwiller voor de Force Publique in Belgisch Congo. Na zijn terugkeer in België werd hij journalist voor de koloniale pers (o.a. l’Essor Colonial et Maritime en l’Expansion Coloniale). Lejeune gaf vanaf 1935 les aan de École Coloniale en zetelde in het bestuur van de Associations des Écrivains et Artistes Coloniaux en Association de la Presse Coloniale belge. Hij vocht als soldaat in de Achttiendaagse Veldtocht, en hielp na de capitulatie mee met de redding van krijgsgevangenen, Joden en ontsnapte politieke gevangenen. Lejeune was actief in de verzetsorganisatie Mouvement National Belge (MNB) o.a. in de clandestiene pers. Na zijn ontslag uit het leger wijdde hij de rest van zijn leven aan het verdedigen van de nagedachtenis en rechten van de oudstrijders en oud-weerstanders. Léo Lejeune zetelde in de Commissie voor de Historiek van de Weerstand, schreef mee aan het Guldenboek van de Belgische Weerstand (1948) en was daarnaast de auteur van enkele historische studies over het Belgische verzet en de sluikpers.