Jamar, Jean-François-Joseph

Jean-François-Joseph Jamar was afkomstig uit een oude adellijke familie in de regio Luik. Jamar, een progressieve liberaal, was doctor in de rechten (1891) en begon als advocaat aan de Balie in Luik (1891-1906). Vanaf 1906 werd Jamar magistraat, eerst aan de rechtbank van Eerste Aanleg in Verviers (1906-1907), daarna als substituut van de Procureur des Konings in Luik. Na de Eerste Wereldoorlog maakte Jamar vlug carrière, eerst bij het Hof van Beroep te Luik (vanaf 1919) daarna ook het Hof van Assisen (als voorzitter) en ten slotte bij het Hof van Cassatie (1923-1945). Als voorzitter van het Hof van Cassatie werd hij tijdens de Tweede Wereldoorlog een belangrijke gesprekspartner van de bezetter. Jamar gold als één van de architecten van de ‘politiek van het minste kwaad’. In 1945 ging Jamar met emeritaat. De laatste jaren van zijn leven zou hij voor een groot deel wijden aan de verdediging van zijn beleid tijdens de bezetting.