Ullmann, Salomon

Salomon Ullmann werd in 1882 geboren in Boedapest. Hij ging eerst naar school in Antwerpen (1884-1886) en daarna naar de yeshiva in Hongarije. Ullmann behaalde zijn hogere diploma’s aan de universiteiten van Frankfurt am Main en Bern. Tussen 1907 en 1909 volgde hij rabbijnenstudies in Hongarije. Hij bekleedde de functie van rabbijn van de ashkenazische gemeenschap in Caïro (1909-1914). Tussen 1914 en 1921 verbleef Ullmann in Nederland. Gedurende het interbellum zou hij het secretariaat van de orthodoxe gemeenschap Machsike Hadass te Antwerpen waarnemen. Ullmann werd later eveneens rabbijn van deze gemeenschap. Daarnaast was hij ook Joodse aalmoezenier bij de Belgische strijdkrachten (1937-1957). In 1940 werd Ullmann, in afwezigheid van Joseph Wiener, tot hoofdrabbijn van België benoemd. Hij zou deze functie bekleden tot 1957. Van de bezetter moest hij de leiding nemen over de beruchte Vereniging der Joden in België (VJB). Ullmann zou in deze functie o.a. de oproep ondertekenen, gericht aan de Joden van België, om zich te verzamelen in het Sammellager te Mechelen met het oog op ‘verplichte tewerkstelling’. Hij zou aftreden als hoofd van de VJB naar aanleiding van de razzia’s van 1942. Salomon Ullmann werd in 1942 door de Duitsers gearresteerd en gedurende korte tijd opgesloten in het Fort van Breendonk. Na de oorlog werd hij volwaardig opperrabbijn van België. In 1957 emigreerde Ullmann naar Israël, waar hij in 1964 stierf.