de Vleeschauwer van Braekel, Albert

Albert de Vleeschauwer van Braekel studeerde rechten en thomistische wijsbegeerte aan de Katholieke Universiteit van Leuven, waar hij later ook zou lesgeven. Van 1923 tot 1960 was hij ingeschreven aan de Leuvense Balie. De Vleeschauwer van Braekel werkte vanaf 1923 voor de Belgische Boerenbond, o.a. bij de documentatiedienst. Tussen 1929 en 1930 was hij even kabinetschef bij het ministerie van Landbouw. Albert De Vleeschauwer van Braekel zou een grote rol spelen in de Katholieke Partij in de jaren ’30: vanaf 1932 was hij volksvertegenwoordiger, zetelde in diverse commissies van de partij en vanaf eind 1936 was hij lid van het Directorium van de Katholieke Vlaamse Volkspartij. Tussen 1940 en 1942 was De Vleeschauwer van Braekel administrateur-generaal van Belgisch Congo en Ruanda-Urundi; daarvoor was hij in de regering Spaak al minister van Koloniën geweest. Tussen 1940 en 1942 kon hij ook Justitie en (vanaf 1942) Openbaar Onderwijs tot zijn bevoegdheden rekenen. De Vleeschauwer van Braekel bezat veel macht als minister van Koloniën; zijn beleid tijdens de Tweede Wereldoorlog stond volledig ten dienste van de geallieerde oorlogsinspanning. In de naoorlogse periode ontpopte hij zich tot één van de pleitbezorgers van de terugkeer van Leopold III. Hij werd minister van Binnenlandse Zaken (1949-1950) en Landbouw (1958-1960). De Vleeschauwer van Braekel was in die jaren ook beheerder en adviseur van enkele koloniale ondernemingen. In 1954 werd hem de titel van baron toegekend. Zijn ontslag naar aanleiding van de SOCOGA-affaire betekende het einde van zijn politieke loopbaan.