Van Zeeland, Paul

Paul Van Zeeland was een katholiek politicus en zakenman. Hij was doctor in de rechten en in de politieke en diplomatieke wetenschappen, en was eveneens afgestudeerd als Master of Arts in de economie (Princeton). Van Zeeland begon zijn carrière als hoogleraar aan de Katholieke Universiteit Leuven (1925-1935). Hij bekleedde al snel functies in de Nationale Bank van België, eerst als directeur (1926), daarna als gouverneur (1934-1935). Van Zeeland zetelde als onafhankelijke volksvertegenwoordiger voor Brussel (1937-1939) en als gecoöpteerd senator (1946-1956). Tijdens zijn politieke loopbaan was hij minister zonder portefeuille (1934) en minister van Buitenlandse Zaken en Buitenlandse Handel (1935-1936 en 1949-1954). Van Zeeland werd minister van Staat in 1948. In 1939 vertrok hij naar New York om er op vraag van president Roosevelt voorzitter te worden van de Coordinating Foundation for Refugees. Van Zeeland was vanaf 1941 eveneens voorzitter van de Commission belge pour l’Étude des Problèmes d’Après-Guerre (CEPAG). Na de Tweede Wereldoorlog toonde Van Zeeland zich een fervent voorvechter van de Europese integratie o.a. als ondertekenaar voor België van het EGKS-verdrag en als voorzitter van de OECE (de voorloper van de OECD). Daarnaast vertegenwoordigde Van Zeeland België bij o.a. de NAVO en de Algemene Vergadering van de VN. In 1956 verliet hij de politieke scène en hij werd actief in het bedrijfsleven o.a. in het bankwezen als beheerder van de Bank van Brussel (1956-1973) en als voorzitter van de Banque belge d’Afrique (1956-1971). Van Zeeland kreeg in 1963 de titel van burggraaf.