Van Waeyenbergh, Honoré

Honoré Van Waeyenbergh, doctor in de filologie en in 1919 tot priester gewijd, is het best bekend als vicerector (1936-1940) en rector (1940-1961) van de Katholieke Universiteit Leuven. Onder zijn leiding kende de universiteit een explosieve groei en wereldwijde erkenning. Hij was actief als lid of voorzitter in tientallen wetenschappelijke en interuniversitaire organisaties. Tijdens de bezetting werd Van Waeyenbergh gearresteerd en onder huisarrest geplaatst, omwille van zijn weigering om de inschrijvingslijsten van de studenten te overhandigen. Hij was tijdens zijn ambtsperiode als rector een bevoorrechte getuige van o.a. de Koningskwestie, de Schoolstrijd, de strijd om de vernederlandsing en uiteindelijke herstructurering van de Leuvense universiteit. Van Waeyenbergh nam daarnaast ook deel aan het Tweede Vaticaans Concilie en stichtte in 1954 de Lovanium-universiteit in toenmalig Leopoldstad (Kinshasa) in Belgisch Congo. Datzelfde jaar werd hij tot bisschop van Gilba en hulpbisschop van Mechelen gewijd. Wereldlijke bekroningen vormen o.a. zijn benoeming tot grootofficier in de Leopoldsorde, ereburger van de stad Leuven en een hele reeks eredoctoraten.