Van Roey, Jozef-Ernest

Jozef-Ernest van Roey werd na zijn studies aan het Kleinseminarie te Mechelen (1892-1894) in 1897 tot priester gewijd. Tussen 1901 en 1907 was hij verbonden aan de faculteit theologie van de Katholieke Universiteit Leuven, eerst als docent moraaltheologie aan de Schola Minor (1901), daarna als buitengewoon (1903) en gewoon (1907) professor van de faculteit theologie. Van Roey vervulde daarna o.a. de functies van vicaris-generaal (1907-1926), huisprelaat van de Paus (1909) en protonotarius apostolicus (1925). Hij werd in 1927 kardinaal. In 1926 werd Van Roey benoemd tot Aartsbisschop van Mechelen, een titel die hij zou blijven voeren tot aan zijn dood in 1961. Vanuit zijn functie zetelde hij o.a. in de beheerraad van de KUL. Als aartsbisschop werd Van Roey met een aantal scharniermomenten in de recente Belgische geschiedenis geconfronteerd, zoals de Tweede Wereldoorlog, de Koningskwestie, de Schoolstrijd, …