Akta miasta Wielunia

Pierwsza wzmianka źródłowa o Wieluniu pochodzi z 1283 roku, kiedy to Książe Przemysł II nadał mu prawa miejskie. Przyjąć jednak należy, że informacja ta odnosi się do przeniesienia na nowy teren starszego ośrodka miejskiego Rudy. Wieluń przejął po Rudzie funkcje grodu kasztelańskiego, w XIV w był nawet przejściowo stolicą Księstwa, następnie ziemi, powiatu i starostwa grodowego. W wyniku II rozbioru Polski (1793) Wieluń został zagarnięty przez Prusy i włączony do Prus Południowych. Po utworzeniu Księstwa Warszawskiego (1807) Wieluń znalazł się w jego granicach, a następnie na terytorium Królestwa Polskiego powstałego w 1815 r. W 1816 r. został miastem obwodowym. W sierpniu 1914 r. Wieluń znalazł się pod okupacją niemiecką, która trwała aż do 12 listopada 1918 r. W 1915 r. Niemcy zdecydowali się na wprowadzenie z dniem 1 sierpnia 1915 r., samorządu, powołano wówczas Radę Miejską, która została rozwiązana w 1918 r., władzę w mieście sprawował Magistrat, który funkcjonował do 1933 r. W 1919 r. na podstawie dekretu o samorządzie lokalnym wybrano nową Radę Miejską. W latach 1933-1939 organami samorządu były: Rada Miejska i Zarząd Miejski. W 1939 r. na mocy dekretu inkorporacyjnego Adolfa Hitlera z 8 X 1939 r. miasto zostało włączone do Rzeszy niemieckiej i znalazło się w obrębie tzw. Kraju Warty (Reichsgau Wartheland). Używano niemieckiej nazwy - Welun lub Welungen. W okresie II wojny światowej ustrój władz oparty był na ustawodawstwie hitlerowskim. Dnia 19 stycznia 1945 r. Wieluń został wyzwolony spod okupacji niemieckiej. W 1945 r. organizacja władz miejskich została oparta na nowych zasadach, w myśl których Miejska Rada Narodowa stanowiła organ uchwałodawczy samorządu miejskiego, zaś Zarząd Miejski, wybierany przez MRN, organ zarządzający i wykonawczy.