Seligman-Kolkman, F.

Maximiliaan Seligman (Amsterdam 16 maart 1893) was getrouwd met Fernanda Kolkman (Breda 29 november 1899) en werkte bij de Bijenkorf in Den Haag. Het gezin had drie kinderen: Philip Siegfried, Louisa en Albert. Omdat zijn chef NSB’er was, nam Seligman in augustus 1941 ontslag waardoor zijn gezin anderhalf jaar van een uitkering moest rondkomen. Als jood kreeg Max Seligman medio 1942 het bevel om naar Amsterdam te verhuizen. Vanwege zijn status als gemengd gehuwde - zijn echtgenote was niet-joods - kreeg hij hiervan vrijstelling. Tegen die tijd echter waren hun meubels al opgeslagen en moest het gezin in de keuken verblijven met slechts een bed, stoel en tafel.

Op 3 november 1943 om acht uur 's ochtends kreeg het gezin Seligman bevel om binnen een half uur te vertrekken. Met duizend andere bewoners moesten zij de kuststreek verlaten, die in verband met een mogelijke landing van geallieerden tot Sperrgebiet was verklaard. Het gezin werd ondergebracht in weeshuis Groenestein. Dit lag vlak naast een gebouw dat door de SS was gevorderd, zodat Max Seligman zich niet buiten durfde te vertonen. Veertien dagen later kregen de evacués een adres in Rijswijk toegewezen waar ze op een zolderkamer zonder verwarming sliepen. Om warm te worden gingen ze naar het postkantoor of kennissen. Een kennis noemde hen de "zwervelingen in onze residentie".

Detail van de distributiestamkaart van Maximiliaan Seligman, waaruit blijkt dat hij op 3 november 1943 werd geëvacueerd uit zijn huis aan de Van Aerssenstraat 265, en op 19 november dat jaar werd ingeschreven in de Van Waldeck Pyrmontlaan 42 te Rijswijk.

Eerder dat jaar waren de ouders van Max Seligman al naar Westerbork gestuurd. Toen hij in mei 1944 vernam dat het Haagse bureau van de Joodse Raad een paar honderd brieven uit Polen had ontvangen, hoopte hij nog op een levensteken. Hij kreeg zijn verzoek echter terug met de tekst: "Tot mijn leedwezen moet ik U mededelen, dat van geen der door u genoemden bericht uit Opper-Sileziën is ingekomen". In de zomer van 1944 kwam dochter Louisa drie dagen later terug dan was afgesproken. Vanwege de vele treinbeschietingen maakte haar vader zich grote zorgen. Op de avond van haar thuiskomst kreeg Max Seligman, die toch al aan hoge bloeddruk en spanningen leed, een hersenbloeding. Hij overleed twee dagen later, op 12 augustus 1944. Waarschijnlijk heeft hij nooit geweten dat zijn moeder al in februari 1943 en zijn vader in mei 1943 in Auschwitz om het leven waren gebracht.

Het archief is gevormd in de periode 1940-1945.

Het archief is op een onbekend moment door het Nederlands Instituut voor Militaire Historie aan het NIOD overgedragen.

Het archief is eigendom van het NIOD.