Wojewódzki Oddział Państwowego Urzędu Repatriacyjnego w Lublinie

Państwowy Urząd Repatriacyjny został powołany dekretem Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 7 X 1944 r. (Dz.U. 1944 Nr 7, poz. 32). Siedziba Zarządu Centralnego PUR mieściła się przy ul. Ogrodowej 12 w Lublinie. 14 II 1945 r., po przeniesieniu Zarządu Centralnego do Łodzi, w Lublinie utworzono Wojewódzki Oddział z podległymi mu Inspektoratami Rejonowymi (przekształconymi 13 VIII 1945 r. w Powiatowe Oddziały) i Punktami Etapowymi. Zakres jego działalności określono najpełniej dekretem Prezydium Rady Ministrów z dnia 7 V 1945 r. (Dz.U.R.P.1945 Nr 18, poz. 101) z późniejszymi uzupełnieniami w Rozporządzeniu Ministra Administracji Publicznej z 17 VII 1945 r. (Dz.U.R.P.1945 Nr 24, poz. 145) oraz trzema instrukcjami ZC PUR dotyczącymi organizacji i podziału pracy z: 13 VIII 1945 r., 15 V 1946 r. oraz 22 XII 1948 r. Od chwili powołania WO PUR w Lublinie obejmował powiaty: chełmski, hrubieszowski, tomaszowski, jarosławski, przemyski, lubaczowski, krasnostawski, zamojski, włodawski, biłgorajski, janowski, lubelski, puławski, siedlecki, radzyński, bialski i lubartowski. W 1945 r. powiaty jarosławski, przemyski i lubaczowski wyłączono do nowo utworzonego województwa rzeszowskiego natomiast w okresie reorganizacji w 1948 r. kompetencje oddziałów w Siedlcach i Białej Podlaskiej przejął Wojewódzki Oddział PUR w Warszawie. Zgodnie z instrukcją ZC PUR z dnia 13 VIII 1945 r. WO PUR w Lublinie podzielony został na wydziały: ogólny, finansowo-budżetowy, prawny, planowania i statysty ki, osadnictwa, etapowy, transportu oraz zdrowia. Do jego zadań należała: repatriacja obywateli państw obcych znajdujących się w nowych granicach Polski, repatriacja i reemigracja Polaków przebywających poza granicami kraju oraz osadnictwo nowo przybyłych na Ziemiach Odzyskanych. Ostateczna likwidacja Wojewódzkiego Oddziału PUR w Lublinie nastąpiła 13 III 1951 r. na podstawie Zarządzenia Dyrektora ZC PUR nr 117 z 4 XII 1950 r.