Amtsgericht Tarnowitz

Sąd Obwodowy w Tarnowskich Górach podlegał Sądowi Okręgowemu w Bytomiu i obejmował swą działalnością teren powiatu tarnogórskiego. Sąd rozstrzygał sprawy cywilne, początkowo tylko nieprocesowe, z karnych tylko sprawy przekazane przez sądy specjalne, które na terenach włączonych do Rzeszy były właściwymi instancjami dla spraw karnych. Do obowiązków sądów powiatowych należało również egzekwowanie własnych wyroków. Wyroki przedwojennych sądów polskich egzekwowała prokuratura. Przy Sądzie Powiatowym znajdowały się księgi wieczyste. Sądy okupacyjne przejęły również akta polskich notariuszy. Organizacja żandarmerii na włączonych do III Rzeszy terenach wschodnich została ustalona osobnym zarządzeniem Szefa Policji Niemieckiej w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Rzeszy z dnia 24.11.1939 roku, które opierało się na rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych Rzeszy z dnia 26.06.1939 roku i zarządzeniu wykonawczym z 13.11.1939 roku. Wg zarządzenia żandarmeria miała pełnić funkcje policyjnej służby wykonawczej na wsiach i we wszystkich miejscowościach poniżej 5 tysięcy mieszkańców, jeżeli nie było w nich innych placówek państwowej policji porządkowej. Z faktu pełnienia służby wykonawczej wynikała podwójna zależność służbowa żandarmerii na szczeblu powiatu: od starosty i przełożonych placówek policji miejscowej na terenie powiatu, którzy dysponowali żandarmerią w celu egzekwowania zarządzeń policyjnych oraz zależność dyscyplinarna i organizacyjna w ramach własnej formacji. Na terenie powiatu organizacja żandarmerii przedstawiała się następująco: przy staroście znajdowała się powiatowa komenda żandarmerii, podległa dyscyplinarnie komendantowi żandarmerii przy prezesie rejencji. Powiatowej komendzie podlegały dyscyplinarnie oddziały żandarmerii stacjonujące w większych miejscowościach powiatu (na terenie powiatu lublinieckiego w Koszęcinie, Dobrodzieniu i Lublińcu), tym z kolei podlegały posterunki żandarmerii stacjonujące po wsiach. Powiatowa komenda żandarmerii posiadała oprócz tego własny posterunek powiatowy, którym dysponowała wg własnych potrzeb i używała do specjalnych zadań, w razie potrzeby wzmacniała nim placówki terenowe.