Sąd Grodzki w Adamowie

Sąd Grodzki w Adamowie wznowił działalność na mocy rozporządzenia o sądownictwie polskim w Generalnym Gubernatorstwie z dn. 19 II 1940r. Funkcjonował do połowy 1943 roku (czerwiec 1943), kiedy to zlikwidowano Sąd Grodzki w Adamowie i powołano 1 VII 1943r. Sąd Grodzki w Kocku, który przejął akta tego sądu. Sąd Grodzki w Adamowie znajdował się na terenie dystryktu lubelskiego w powiecie radzyńskim. Obejmował z przedwojennego powiatu łukowskiego gminy: Wojcieszków, Gułów (siedziba w Adamowie), Serokomla, Białobrzegi, Kock, Łysobyki. Funkcjonowanie sądownictwa powszechnego polskiego regulowało postanowienie wykonawcze z dnia 1 sierpnia 1940 r. do rozporządzenia z dnia 19 lutego 1940 r. o sądownictwie polskim w GG - Durchführungsvorschrift zur Verordnung vom 19 Februar 1940 über die polnische Gerichtsbarkeit im Generalgouvernement (Dz. rozp. GGP, część II, s. 411). Powyższy akt prawny wydano na podstawie rozporządzenia o odbudowie wymiaru sprawiedliwości w GG z dnia 26 października 1939 r. (Dz. rozp. GGP, s. 4). Sądy polskie były właściwe w sprawach, które nie zostały przekazane sądom niemieckim, czyli głównie rozpatrywały sprawy cywilne "byłych" obywateli II Rzeczypospolitej zamieszkałych w GG, natomiast sprawy karne sądy te rozpatrywały w przypadku przekazania ich przez sądy niemieckie. Okręgi sądów dostosowano do podziału administracyjnego GG. Zniesiono Sąd Najwyższy i sądy pracy. Sądy polskie nadal miały urzędować na podstawie polskiego prawa i ustroju sądowego, jednak władze GG zastrzegły sobie prawo do zmian. Polskie sądy powszechne funkcjonowały na podstawie rozporządzenia z dnia 19 lutego 1940 r. o sądownictwie polskim w GG (Dz.Rozp. GG nr 13, część I z 24 II 1940r.). Faktyczne rozpoczęcie działalności części z nich nastąpiło już jesienią 1939 r.(Dziennik Rozporządzeń Generalnego Gubernatora dla okupowanych polskich obszarów, nr 1 z 1939r., Rozporządzenie o odbudowie wymiaru sprawiedliwości w GG z dn. 26 X 1939r.).