Izba Skarbowa w Łodzi

Pismo nr II/1-1/45 z dnia 6 II 1945 r. kierownika Izby Skarbowej z upoważnienia Ministerstwa Skarbu, mówi o wznowieniu działalności Izby jako władzy II instancji w dziedzinie administracji skarbowej na terenie województwa łódzkiego oraz urzędów skarbowych jako władzy I instancji w zakresie administracji podatkami bezpośrednimi i innymi. Potwierdzeniem komunikatu było Obwieszczenie Izby Skarbowej, które ukazało się dnia 10 II 1945 r. Organizację i zakres terytorialny Izby Skarbowej normowały przepisy obowiązujące na terytorium Rzeczypospolitej w dniu 1 IX 1939 r. Nadzór i kierownictwo nad administracją skarbową należał do Ministra Skarbu. Na czele Izby Skarbowej stał Dyrektor, podległy personalnie i służbowo Ministrowi Skarbu. Kilkakrotnie dochodziło do reorganizacji struktury wewnętrznej. Kompetencje izby skarbowej: wydawanie decyzji w sprawach niezastrzeżonych Ministerstwu Skarbu i nienależących do zakresu działania podległych urzędów w I instancji; wykonywanie nadzoru nad czynnościami podległych urzędów i organów wykonawczych; czynności związane z wykonywaniem budżetu państwowego. Zarządzeniem Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 23 VI 1950 r. w sprawie reorganizacji administracji finansowej w okręgu administracyjnym Izby Skarbowej w Łodzi postanowiono na mocy ustawy z dnia 20 III 1950 r. o terenowych organach jednolitej władzy państwowej zlikwidować działalność administracji skarbowej. Z dniem 14 VII 1950 r. urzędy skarbowe przejęły nazwę Wydziałów i Oddziałów Finansowych prezydiów rad narodowych, powiatowych, miejskich i dzielnicowych.