Więzienie w Sieradzu

Więzienie sieradzkie powstało ok. 1840 r. w budynkach dawnej manufaktury wełnianej Adolfa Harrera. W okresie zaborów więziono tu działaczy rewolucyjnych i politycznych. Było to jedno z większych więzień na terenie Królestwa Polskiego. Akta więzienia z tego okresu nie zachowały się. Podobną role więzienie spełniało w okresie dwudziestolecia międzywojennego, gdzie obok odsiadujących karę za przestępstwa kryminalne znajdowali się także przedstawiciele opozycji politycznej. Znaczenie więzienia wzrosło w okresie 1939-1945. Zostało ono wtedy poważnie powiększone i należało do najważniejszych w Kraju Warty. Celem eksploatacji więźniów jako siły roboczej, dla potrzeb III Rzeszy wznowiono, stosowany w ubiegłym stuleciu system zatrudniania ich w więziennych warsztatach przy wyrobie płótna. Więźniowie pracowali również przy budowie obiektów wojskowych. W więzieniu odbywali kary Polacy zarówno z terenów wcielonych do Rzeszy, jak też z Generalnej Guberni oraz z całych Niemiec.