Sąd Obwodowy w Lublińcu

Sądy okupacyjne na włączonych do Rzeszy terenach Górnego Śląska rozpoczęły działalność we wrześniu 1939 roku na podstawie zarządzeń dowódcy III Korpusu Wojsk Ochrony Pogranicza oraz prezesa Sądu Okręgowego w Bytomiu, któremu Sąd Prowincjonalny we Wrocławiu powierzył organizację sądownictwa na terenach włączonych. Dla Górnego Śląska został powołany w 1941 roku Sąd Krajowy Wyższy w Katowicach, któremu podlegały wszystkie sądy okręgowe i pośrednio wszystkie sądy powiatowe, również z terenu rejencji opolskiej. Sąd Obwodowy w Lublińcu od 14 grudnia 1939 roku podlegał bezpośrednio Sądowi Okręgowemu w Opolu i w wyższej instancji Sądowi Krajowemu Wyższemu w Katowicach. Terenem działania Sądu Obwodowego w Lublińcu był powiat lubliniecki wraz z włączonym do niego w 1941 roku powiatem dobrodzieńskim. Dawny Sąd Powiatowy w Dobrodzieniu w wyniku reorganizacji sądownictwa w 1943 roku stał się oddziałem terenowym sądu w Lublińcu. Wszelkie sprawy sporne i karne przejął sąd w Lublińcu, Sąd w Dobrodzieniu rozstrzygał tylko sprawy cywilne niesporne. Sądy powiatowe na terenach włączonych miały w zasadzie rozpatrywać tylko sprawy cywilne, a ze spraw karnych tylko pomniejsze, które zostały im przekazane generalnie lub w poszczególnych przypadkach przez sądy specjalne, będące właściwymi instancjami dla spraw karnych. Sądy powiatowe prowadziły księgi wieczyste oraz przejęły akta i pieczęcie byłych polskich notariuszy. Do obowiązków sądu powiatowego należało również egzekwowanie własnych wyroków, przy sądzie działał więc komornik. Wyroki przedwojennych sądów polskich egzekwowała prokuratura.