Powiatowy Posterunek Żandarmerii w Lublińcu

Organizacja żandarmerii na włączonych do III Rzeszy terenach wschodnich została ustalona osobnym zarządzeniem Szefa Policji Niemieckiej w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Rzeszy z dnia 24.11.1939 roku, które opierało się na rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych Rzeszy z dnia 26.06.1939 roku i zarządzeniu wykonawczym z 13.11.1939 roku. Wg zarządzenia żandarmeria miała pełnić funkcje policyjnej służby wykonawczej na wsiach i we wszystkich miejscowościach poniżej 5 tysięcy mieszkańców, jeżeli nie było w nich innych placówek państwowej policji porządkowej. Z faktu pełnienia służby wykonawczej wynikała podwójna zależność służbowa żandarmerii na szczeblu powiatu: od starosty i przełożonych placówek policji miejscowej na terenie powiatu, którzy dysponowali żandarmerią w celu egzekwowania zarządzeń policyjnych oraz zależność dyscyplinarna i organizacyjna w ramach własnej formacji. Na terenie powiatu organizacja żandarmerii przedstawiała się następująco: przy staroście znajdowała się powiatowa komenda żandarmerii, podległa dyscyplinarnie komendantowi żandarmerii przy prezesie rejencji. Powiatowej komendzie podlegały dyscyplinarnie oddziały żandarmerii stacjonujące w większych miejscowościach powiatu (na terenie powiatu lublinieckiego w Koszęcinie, Dobrodzieniu i Lublińcu), tym z kolei podlegały posterunki żandarmerii stacjonujące po wsiach. Powiatowa komenda żandarmerii posiadała oprócz tego własny posterunek powiatowy, którym dysponowała wg własnych potrzeb i używała do specjalnych zadań, w razie potrzeby wzmacniała nim placówki terenowe.