Obóz pracy przymusowej do celów zbrojeniowych Degusa w Ligocie Gliwickiej

Obóz funkcjonował od kwietnia 1942 roku do kwietnia 1944 roku, a w dokumentach figurował pod nazwami: Rü. Lager Degussa, Gleiwitz Steigern oraz Zwangsarbeitlager Degussa, Gleiwitz Steigern. Kierownikiem tego obozu do 3 maja 1944 roku był Jungnikiel. Zarówno robotników cudzoziemskich, jak i Żydów początkowo zatrudniano przy budowie fabryki, a potem przy produkcji sadzy. Warunki pracy były skrajnie trudne. Mężczyźni pracowali przy naprawie i utrzymaniu maszyn, natomiast kobiety przy przeróbce antracytu, siarki i olejów na sadzę. Początkowo w obozie przebywało 261 mężczyzn i 245 kobiet. W kolejnych latach liczba osadzonych wzrosła, tak że w czerwcu 1944 roku stan obozu wynosił 1111 osób (740 mężczyzn i 371 kobiet). W dniu 3 maja 1944 roku obóz dla Żydów przekształcono w filię obozu koncentracyjnego KL Auschwitz III (Monowitz) pod oficjalną nazwą AL Gleiwitz II. Wraz z przejęciem Rü. Lager Degussa, Gleiwitz Steigern przez KL Auschwitz III (Monowitz) zmienił się personel władz obozowych. Pierwszym komendantem podobozu Gleiwitz II został SS-Oberscharführer Bernhard Becker. Pozostała część załogi podobozu składała się z około 70 SS-manów z 6 kompanii wartowniczej KL Auschwitz III. Nie uległ zmianie charakter pracy wykonywanej przez więźniów, zaostrzeniu uległa jednak dyscyplina i do minimum ograniczono możliwości kontaktów z robotnikami cywilnymi z fabryki. Obóz został zlikwidowany 18 stycznia 1945 roku, a jego więźniów ewakuowano koleją na zachód. Mężczyzn skierowano do obozu KL Sachsenhausen, natomiast kobiety do obozu KL Ravensbrück