Getuigen Verhalen, NSB'ers in Westerbork, Interview 20

De geïnterviewde werd geboren op 3 juni, 1927. Hij groeide op in Amen, in een groot gezin bestaande uit totaal negen kinderen. Zijn vader werd kort na het uitbreken van de oorlog lid van de NSB, met als voornaamste reden het vrij krijgen van een tante die de Duitsers had uitgescholden. Daarnaast was het grote gezin gebaat bij de ondersteuning van uit de NSB. Het lid zijn van de NSB beïnvloede het sociale leven van de geïnterviewde en zijn ouders tijdens de oorlog nauwelijks: er werd eigenlijk niet over gesproken en iedereen ging op dezelfde manier met elkaar om. De oorlog op zichzelf werd door iedereen, ongeacht politieke overtuiging, ervaren als erg naar. Later in de oorlog kwamen er Joden vanuit het Kamp Westerbork naar de ouders van de geïnterviewde toe om daar te werken op het land. De Joden werden tijdens dit werk niet bewaakt en kregen gewoon eten en drinken. Al die tijd is er niemand ontsnapt. Andere familieleden kwamen regelmatig in Kamp Westerbork, zoals bijvoorbeeld een oom die er kwam voor de handel. Na de bevrijding veranderden de tijden drastisch. Zo kwam opa in kamp Westerbork te overlijden aan de gevolgen van ziekte. Daarnaast werd er anders naar NSB’ers gekeken dan tijdens de oorlog het geval was. Over het algemeen laat de geïnterviewde zich weinig persoonlijk uit, maar hij maakt wel duidelijk dat er vaak erg veel gekeken wordt naar één partij, terwijl beide partijen vaak bepaalde schulden hebben.